Het verhaal van de familie Nebig

Mokum, 28 februari 2025

Stolpersteine Philip Nebig (18 juni 1916 – 03 mei 1945)

Een vast gegeven was dat onze Yvonne [mam] haar vader nimmer heeft gekend. Onbegrip, gemis en verlangen was hier grotendeels een factor in haar leven.

Dit uitte en ontlaadde zich in onze jeugd vooral tijdens de 4 mei herdenking, waarbij de tranen inclusief wat stevig binnensmonds gemompel loskwam.

Traditie getrouw knipte zij de uit de diverse bladen de antisemitische stukjes vanuit o.a. Polen /Oostenrijk en Midden-Oosten uit de krant en gaf deze vaak aan Michael en mij door.

Naast haar vader Philip bleken ook haar beide Ooms, Simon en Hartog, haar grootouders Levi en Rika en overgrootouders Philip en Klara in de oorlog te zijn omgekomen /vermoord. Hiermee was onze Nebig Tak naar boven dan ook volledig verdwenen.

Deze lading gaf mijn Yvonne Mam de nodige bagage mee om onderdrukking en dominantie van waar en wie dan ook te herkennen en tevens te ontwijken.

Over Philips jeugd weten wij weinig of niets. Vanaf zijn ontmoeting met To vallen wat puzzelstukjes bij elkaar. [Welke Ruben zojuist grotendeels en fijntjes heeft verwoord.]

Om toch te trachten een wat levend beeld van mijn opa te schetsen, lees ik hier een klein stukje voor uit een brief welke hij uit Kamp Westerbork naar mijn oma [met als koosnaampje Aap] zond.

Liefste Aap[To] en Yvonne, ik ga je meer schrijven ook heb uit je laatste brieven vernomen dat het je goed gaat. Met mij gaat het ook wel. Alleen ben 'k van de week snip verkouden, ik lag de hele week vroeg op bed met een aspirientje maar nu gaat het wel weer. Maar je bent hier eigenlijk altijd verkouden omdat je nooit kunt uitrusten.

Ik ben blij dat de kleine[Vonnie] zoo flink is aap en dat ze het zoo goed doorstaan heeft, ze doet daarmee haar vader niet na, want die is erg kleinzerig.

Liefste je pakket weer ontvangen in een woord gezegd.. 'ik vind je een prachtvrouw het was weer geweldig hoor die paling en vleesch geweldig gewoon,ik heb weer gesmuld. Hoe kom je eraan.. Van van Leeuwen zeker Ik vind het buitengewoon, iedereen heeft het er over wat zij voor een pakketten verstuurd. Ik kan je niet genoeg bedanken, maar eens hoop ik het je weer je vergelden
als ik maar eerst weer thuis ben..

Nu we het verleden Hier in de Waverstraat 6 met het Heden verenigen worden wij ons ook weer meer bewust van de toekomst ons te bieden heeft.

Het is essentieel ons te realiseren dat deze slechts met de gratie van tolerantie en respect een geldig recht van bestaan heeft.

N.B. Vooropgesteld is dat veel van deze gebruikte info over Philip en de familie Nebig wij te danken hebben aan het Speurwerk van Richard de Nooij en Pauline Broekema.

Uiteindelijk is het initiatief van dit bijzondere eerbetoon aan Philip's Stolpersteine te danken aan Rubens zorgvuldige en geduldige voorbereidingen en uitvoering, waarvoor Toda Raba Ben ; ).